Sydney-Perth

Eindelijk weer een berichtje van mij uit Australie! Alaaf allemaal, want volgends mij is het in the Netherlands nu volop carnaval.

Inmiddels ben ik in het zonnige, maar saaie Perth. Het is een van de meest geisoleerde steden in de wereld, omdat je links de pacific ocean hebt en rechts de droge outback. Laten we beginnen waar mijn reis begonnen is en dat is uit de mooie stad Sydney waar ik ong.2maanden heb verbleven. Appart om weer terug in het echte harde maar leuke backpackersleven te staan en heb dan ook weer veel experience opgedaan. Mijn verblijf inb Sydney voelde erg vertrouwd, maar naar alle apparte dingen die ik heb gezien, van homo festivals, tot chinees festivals, het hopeloze levenstijl van drinken,eten en slapen in het hostel was ik weer toe aan nieuwe uitdagingen!

Daar starte ik dan mijn 'journey' to Perth! Het is in totaal een reis van 65hours/4352kilomtres in 3/4days! Voor mijn vertrek heb ik deze tijd afgesloten met een lekker etentje in de pub met 'Harry' de eigenaar van het hostel en een goede maat 'Dave' die nog een van de normaalste was daar:)

Op 23feb had ik mijn ticket geboekt om met de Indian Pacific mee te reizen naar Perth en is dan ook een van de langste treinreizen in de wereld. Het was appart om weer sinds een lange tijd mijn backpack (wat voelt als een zwaar huis) weer in te pakken.Na gedag te hebben gezegd van Newtown ben ik met de trein naar het 'Central'gegaan om daar op te stappen naar het volgende avontuur. Ik werd hier voor Sydney begrippen vriendelijk geholpen en merkte ook het verschil met 'the ghan' reis. Ik vroeg bijv. aan een medewerker of ik de voorkant van de trein kon fotograferen en kreeg het antwoord:Kijk zelf maar! Bij 'the ghan' zou je zo'n antwoord niet zo snel krijgen, maar dit verslechterde natuurlijk mijn goede humeur niet en heb leuke foto's gemaakt van de lange trein.
Om 02:15pm was het tijd om mijn plaats te zoeken in de 'redseater'. Dit is dan ook een van de goedkoopste tickets en slaap dan ook de aankomende nachten in een stoel. Als je instapt wordt je wel vriendelijk aan boord geholpen en ligt er zelfs een deurmat voor de trein. Vol verwachting wachte ik tot we eindelijk vertrekken en zat goed voorbereid met een rugtas vol eten relaxt in comfortabele'seater'.

Om 3pm vertrok de trein en starten het eerste deel van de reis door het ongelofelijk mooie bleu mountins.(waar ik al een tour heb gehad) Onderweg maakte ik a snel contact met mijn mede reisgenoten Adem (eng) and Caneron(can/Aussie) en hebben wat gepraat over verschillende landen,bestemmingen en deze reis. De trein slingerde door de gebergte, tunnels en schitterende vieuws! Na al een paar uur gezeten te hebben (althans zo voelde het voor me) was het alweer etenstijd en had mijn eerste dinner in een rijdende trein opweg naar de westkust. Het eten werd vers gekookt in de trein en er is dan ook alles aan boord voor een mooi prijsje;) Je hebt bijv. ook the platinum service en mag je plaatsnemen voor ruim 7000dollar incl,ontbijt acco en andere luxe faciliteiten en slaap je voor in de trein! Ik zat natuurlijk helemaal achter in de trein en vergeleek mijn eerste reis dan ook met een houtenachtbaan dat op los zand gebouwd is.haha De trein gaat met zo'n 80km door het inmens mooie landschap en was ook erg mooi om de zon te zien zakken in het uitgestrekte 'Aussie' landschap.

De volgende ochtend werd ik al om 6.30am wakkeren had slecht geslapen door het schokken. Toch was ik vrolijk, want word elke keer verrast door het mooie landschap en nieuwe indrukken. In alle vroegte kwamen we aan in het kleine mijnplaatsje 'Brokenhill village'.Ik heb relaxt samen met Cameron(can/aus) tijdens onze ochtendroes het stadje bekeken. Het deed me denken aan 'Katherine' waar ook niks te beleven viel en liepen dan ook door de lege straten van 'Brokenhill'.Tot verbazing kwam ik een gebouw tegen in vorm van een radio met het oude logo van Phillips! Dit deed me natuurlijk weer denken aan 'home' Eindhoven, maar dit moment werd snel opgevuld door een mooi plaatje met de voorkant van mij and 'the Pacific'. Om 8am vertrok de trein weer verder richting Adelaide en heb snel bij een breiend omaatje een soveniertje gekocht. Het was een lange reis, maar zo voelde hjet niet ondanks de korte nacht. Al kijkend uit het raam vol verbazing van de steeds wisselende kleuren van het landschap ,zat ik relaxt in de stoel met af en toe wat 'exercising'. De koekjes en de airco, deed mij de droogte van he landschap indenken en kon me opfrissen in de praktische douche/toiletruimtes.

Op 24 feb kwam ik aan in Adelaide en kreeg te horen dat de trein niet verder kon rijden naar Perth. Dit vanwege 'the floods' between Adelaide and Perth en ben tot zondag 27feb gestrand. Ik had 3 keuzes: of een nacht slape in een stilstaande trein en de volgende ochten naar Perth vliegen, mijn refund terug krijgen, of wachten voor de volgende reisoptie met de trein en wachten... Cameron had voorgesteld dat ik zolang bij hem kon verblijven en koos ervoor om te wachten tot de zondag om verder te reizen by train, just for the experience!

Toen ik aankwam in Adelaide (voor de 2e keer) werd er netjes een bustour geregeld om de stad te bezichtigen. Dit is dan ook voornamelijk voor de ouderen onder ons en voel me dus echt 23 om niet mee te gaan.haha Ik ben samen met Adem (eng)naar het centrum gelopen en kon gelukkig mijn zware backpack van 18kg in de trein laten liggen. Nadat hij in zijn hostel had ingecheckd,zijn we samen met de tram naar het strand gegaan. Dit was dan ook wat ik nog niet gezien had en hebben lekker de voetjes in de zee verkoeling gezocht. Mijn dinner was gelukkig al geregeld en kon luxe aanschuiven aan tafel in de trein dat inmiddels stil stond op het station. Voordat de koks het eten klaar hadden gemaakt moest ik ongeveer een uurtje wachten in de Gold suite. Het klinkt leuk, maar het duurde erg lang moet ik je vertellen.haha Veel decadenten ouderen mannen/vrouwen zaten er die al hun levensverhalen gepasioneerd aan elkaar vertelde en zat daar midden in! Ik werd dan ook snel als buitenbeentje gezien en gelukkig had een aardig engels koppel uit wales me een biertje aangeboden om het spreekwoordelijke ijs wat te breken;) Om 8pm konden we aanschuiven aan een heel chique tafel, gedekt met zelfs 3vorken 3messen en 3lepels!! Het eten was heerlijk en vers. Lekker soep als voorgerecht, rijst met kip als dinner en als toetje (australische)wijn met een kaasplankje! Op dat moment had ik het zo slecht nog niet en was ook blij dat ik goed netjes ben opgevoed en kreeg daardoor ook mijn complimenten;)

Helaas kwam bij dit moment ook weer een einde en moest daarna terug keren naar de 'red erea' waar ik mijn nacht weer moest doorbrengen op de stoel. Dit keer geen geschud en gewiebel, maar stonden we stil bij een verlaat stationetje vlakbij het centrum van Adelaide. Deze avond heb ik mijn dagboek bijgehouden, wat ook makkelijker schrijven was en heb daar ook veel steun aan. Lekker dingen op een rijtje zetten en keuzes afwegen. Het gaat snel hier en voordat je het weet zit je dan in Adelaide en niet meer in Sydney. Ik deed het ook puur voor het avontuur, want als je vliegt zie je niks van het land. Wel lekker dat je er zo snel bent, maar ik neem liever de tijd om er echt van te genieten en zal je vast tussen de regels door lezen. Ik was er moe van het reizen en heb na een douche in de trein geprobeerd een lekkere houding te vinden in de treinstoel.

S'ochtends moest ik weer vroeg opstaan omdat deze trein weer terug zou gaan naar Sydney. Om 5:30am kreeg ik een gratis engels ontbijt met koffie wat me een beetje wakker maakte. Het was nog te vroeg om Carmeron(aus) op te bellen om me op te komen halen, dus heb in de wachtruimte wat verder geslapen en muziek geluisterd. Toen ik wat informatie wilde vragen werd ik verrast door een conducteur die nederlands sprak en had een grappige krulsnor. Volgends mij was hij een oud ns collega die hier mooi met pensioen gaat. Raar om dan ook weer om te schakelen van het engels naar het Nederlands.

Rond 10am in de ochtend kwam Carmeron(aus)mij ophalen met zijn eigen ronkende witte auto en heeft hij zijn werk laten zien. Hij werkt voor een bedrijf dat mineralen in de grondzoekt (bodemonderzoeker). Als ze iets vinden dan wordt het grond gekocht door een mijn bedrijf en starten ze het rijkdom proces. Voornamelijk werken ze in 'the outback omdat je hier in Australie nog veel grondstoffen kan vinden van opals tot aan goud! Hierna heeft hij me de Adelaide hills laten zien. Dit kun je ook met dure tours bezichtigen, maar doordat hij hier woonde kon hij me de beste plekken laten zien. De wegen kronkelen door een zeer mooi gebied wat me een beetje sprookjes achtig deed denken. Wijngebieden, koeien, paarden, glooiende heuvels, strobalen ect. Na wat gereden te hebben kwamen we op een vieuwpoint waar je heel Adelaide en omgeving kon bekijken. Prachtig en natuurlijk deze dag vele honderde foto's gemaakt..die ik voornamelijk op usb opsla:)Als ik wil emigreren kan ik me best hier thuisvoelen...haha

Tijdens de tocht merk je dat het een warm en droog klimaat is en het grootste gevaar zijn dan ook de bosbranden die in het verleden vele huizen en gebieden heeft verwoest. Natuurlijk niet alleen maar materiele schade, ook firefighters,dieren, kinderen en volwassenen zijn omgekomen. Je ziet dan ook geregeld memorials en gevaarsborden staan langs de kant van de weg. De 2e baan van Carmeron(aus)is bij de SES-rescue. Hun worden opgeroepen om te helpen bij bosbranden, omgevallen bomen(wat geval nummer1 is),dieren die verstrikt raken ect. Heel uiteenlopend en werkt hij dus ook als een 'volunteer' met passie. Het is goed om zo je medemens te helpen en heb dan ook echt terecht respect voor hem. Het is hier van groot belang en helpt daarbij mens en dier. Hij heeft dan ook veel uitgelegd en me de stoere 4x4wagens laten zien.

Na een lekkere saucesroll die lokale prijzen had gewonnen, zijn we naar Handdorf gereden. Het is een toeristisch plaatsje en kon je de duitse rituelen proeven. Natuurlijk ook gemengd met de wijn uit dit gebied en was leuk om door dit klein straatje van het dorpje te lopen. Na een erg leuke dag werd ik verwelkomt door een gastvrij ge-emigreed gezin uit Canada. Het gezin bestaat uit 4 pers en heb me netjes voorgesteld en bedankt voor hun gastvrijheid. Het huis ligt ergens in de koele Adelaide hills en gelegen aan een stille straat.We hebben veel reisverhalen uitgewisseld en gepraat over hoe hun het vonden om naar dit land te emigreren. S'avonds ben ik lekker afgekoeld in de douche en kon ik aanschuiven aan de tafel met een bord spaghetti.

Na het eten werd ik opgebeld door the Indian Pacific, met het nieuws dat de eerstvolgende trein pas de zondag erop weer rijd. Dit betekende dus dat ik nog een 7dagen extra gestrand was in Adelaide. Ze gaven me 2 keuzes. Om te wachten of mijn refund terug te krijgen. Ik had dan ook voor het laatste gekozen omdat er was geen tijd voor overleg. Die avond heb ik meteen via Jestar het goedkoopste vliegticket geboekt en betekende dat ik Zaterdag avond op 26 feb in Perth zou arriveren. Diezelfde avond heb ik lekker op de bank gekletst met de canadeese familie onder het genot van een goed Coopers biertje. Toen werd mijn Prohibited area misterie ook duidelijk en blijkt dat ze daar bij Coober Pedy wapens en bommen testen voor alle landen uit de wereld. Hier kan je dus ook maar 1boek informatie over lezen en wordt er in 2 pagina's het 'probleem'uitgelegd. Het komt er op neer dat de orginele bewoners van dit land het slachtoffer ervan zijn (wat verschrikkelijk is) en het nog steeds een radioactief gebied is. Carmeron(aus)heeft hier dan ook in het verleden gewerkt om vlaggetjes in de grond te steken en kon het dus me goed uitleggen. Deze doofpot wordt versterkt door de zwijgend op een volgende regering en kan niet goed gepraat worden wat daar gebeurd is. Wat ik ervan moet denken:Zo blijf je alijd een verschil crieeren tussen arm/rijk,ongeschoold/geschoold,donker/blank.Triest,maar je kunt er weinig aan veranderen omdat niemand erover praat en voortgang kan brengen.Voor vandaag vond ik het raar om s'ochtends in een trein wakker te worden en s'avonds te slapen in een goed geregeld bed. Ook mijn reis vindt vele contrasten, maar geniet ervan!

Op Zaterdag 26feb zit ik hier alweer 162dagen in Australie en merk je aan mijn verhaal dat ik veel meemaak. Vandaag stond een leuke dag gepland om samen met Carmeron(aus) naar de Adelaide safarie zoo te gaan. We zijn vroeg op pad gegaan na een goed ontbijtje (scrumble egg). Mijn vlucht gaat om 9pm en hij heeft me weer door de lokale dorpjes geleid met de auto. We hebben in alle vroegte een van de bekendste lokale chocolade fabriek bezocht en voelde me een erengast:) We werden welkom geheten door de eigenaar en liet ons meteen een van zijn specialiteiten proeven. Mijn ochtendroes werd meteen doorbroken door een flink stuk chocolade met chilli flavour! Erg lekker maar toch appart, en stond dan ook de tranen weer in mijn ogen. Het kleine chocoladefabriekje was al in volle voorbereiding voor het 'easter' en zag natuurlijk overal waar ik keek veel lekkere chocolade paaseieren;) Ook hebben we onze tweede ontbijt hier gehad en hebben een grote letter 'W'gekocht omdat hier het meeste chocolade in zit.haha Ik werd wel een beetje misselijk omdat we het snel moesten opeten vanwege de hitte. Toen ik aan het einde mijn naam in het gastenboek zetten besefde ik dat het de verjaardag van pap zou zijn geweest en had ook wel het gevoel dat deze dag wel zo onvergetlijk moest zijn, met een beetje bijgeloof.

Rond 11am zijn we met de auto naar een trainingsterrein gegaan van het CFS. Hier worden bewust branden gemaakt om het te kunnen controleren. Helaas was er geen training aan de gang, maar intressant om dit te zien. Deze periodes zijn ook het meest gevoelig voor 'bushfires' en Cameron kreeg dan ook gedurende de dag vele oproepen van de centrale dat het warm en droog is 'be prepard'.

Na 30min rijden waren we van de groene 'Adelaide hills' beland in een droge stoffig gebied met uitgedroogde rivieren. Zo zag ik dat het landschap snel kan veranderen en was er ook wel een beetje verbaast over. Met grote pijpleidingen wordt hier water naartoe geleid om het een beetje leefbaar te maken. Hierdoor kun je voor wat goedkoper een huisje kopen, maar zelfs ik zou hier niet graag willen wonen vanwege de dorre bedoeling. We zijn dus ook lekker doorgereden met een goed dance muziekje en kon tijdens de rit de stofwolken proeven en deed me weer denken aan 'the outback'.

Eenmaal aangekomen bij 'The Adelaide Safari Zoo' bewonderde ik dit 1000herctare wildlifepark. Het was in eerste instantie het idee om een nieuwe stad hier te beginnen, maar omdat niemand er iets om gaf bleef het onbegaanbaar terrein en hebben ze zit gebied toch 'nuttig' gemaakt door er een prachtig zoo van te maken met dieren die ook in Afrika leven. wat een goede keuze was! Het is hetzelfde niveau op aarde, dus ook met hetzelfde droge klimaat.Het is een echt safaripark met cheetahs, lions,neushoorns,walibi's,giraffen,wilddogs ect. Ik heb het allemaal op mijn gemak kunnen bekijken en heb genoten van de pure schoonheid van de natuur. Het was een dag om nooit te vergeten!

'Look deep into nature and then you will understand everything better' Albert Einstein. Het indrukwekkende van de dag was dan ook het geluid van etende wild dogs, de leeuwen (waarvan een leeuw een fox had gevangen). Het leek of alle dieren gezien wilde worden:)Het was niet erg toeristisch en daarom ook vele malen leuker dan een 'normale' dierentuin. Het uitgestrekte landschap maakte de sfeer nog extra compleet en ben ook zeer blij dat ik dit niet gemist heb. Ook hier moet helaas een afsluiting aankomen, en heb aan het einde van de middag met verkoelende douche meopgefrist voor de vliegreis naar Perth. De moeder van Carmeron(aus) had nog een lekker maaltijd klaar gemaakt. Aardappelpuree (ook de canadese variant) met beef en groente wat een goede bodem legde. Ik had hier graag nog langer willen blijven, maar gezien de situatie is dat niet meer mogelijk. Een erg leuke tijd en moet ze dan ook bedanken voor hun gastvrijheid met mijn Nederlandse drop die ik nog steeds in mijn backpack had. Ze vonden het lekker en heb zo dan ook gedag gezegd van de familie.

Om 8pm zijn we aangekomen op Adelaide airport en heb ook gedag gezegd van weer een goede vriend Cameron. Mijn flight vertrok om 9pm en had nog wat kleine probleempjes bij de douane met 2 pocketknifes..hahaha De vlucht naar Perth ging prima maar heel raar om dezelfde dag met 2 uur tijdsverschil aan te komen. Aangekomen kon ik een lift krijgen samen met Max(nl) die ik in het vliegtuig had ontmoet. Ze hoorde dat ik ook uit Nederland kwam en zo raakte we in gesprek. Ik werd letterlijk gedropt in 'Fermantle' zonder geld,acco,beltegoed ect. Ik was gestrand en heb de nacht op de bank in een hostel doorgebracht.Dit was letterlijk overleven en zo zie je maar dat situaties snel kunnen lopen.

De volgende dag ben ik naar Perth centrum gegaan en ben meteen op banen jacht gegaan. Heel de week heb ik bij een jobcentre gezeten voor een baan, maar helaas tot geen resultaat. Er zijn te veel mensen van de East naar het westen gegaan en zoek ik samen met vele backpackers (voornamelijk duitsers/fransen) naar dezelde jobs. Door contact te houden met Max en Remco (nl) voelde ik me niet alleen en heb met dank aan Max dan ook samen een nieuwe fruitpickjob gevonden. Dit keer geen mango's meer, maar verse Tomaten!!