Katherine

Hey, Hier weer een teken uit het australische leven! Na een tijdje hard gewerkt te hebben in Darwin, is het tijd om eens echt mijn eigen weg te gaan en genieten van het reizen door dit enorme land. Na een goede borrel op de mangofarm is iedereen zijn eigen kant op gegaan. Ik ben hierna zo'n 4dagen in darwin gebleven en heb met de groep nog wat na gefeest in de lokale pubs en clubs.

Een leuke tijd en heb ook veel leuke mensen leren kennen. Toch had ik Darwin wel een beetje gezien en wilde toch mijn eigen reis ervan maken. Je kunt makkelijk met mensen meereizen, maar dan veranderen je plannen steeds en wil toch richting het zuiden reizen. Ook was ik op zoek naar een nieuw baantje, zodat ik de komende tijd vooruit kan. In Darwin heb ik dus ook goede contacten opgebouw om makkelijk werk te vinden. Dean een man die werkt voor de overheid, heeft een baantje voor me op een andere mangofarm near by Katherine. Het klonk goed en heb dus voor mezelf een trein ticket gekocht naar Katherine! Ik ben naar een soort australische anwb gegaan en daar werd ik heel vriendelijk geholpen door een mevrouw. Ze heeft me alles goed uitgelegd zodat ik voorbereid met 'the Ghan' mee kon. Wat een ervaring zeg!! Ik moest al vroeg uitchecken uit mijn hostel (waar je met 4 tot 8man op een kamer ligt) en ging dus om 7.30am naar de bus die me naar het station brengt. Het leuke is dat er 1x per week een trein komt en er zijn maar een aantal tickets verkrijgbaar.

Aangekomen op het station(etje) stond daar al de enorm lange Ghan op me te wachten. Het is ongeveer 340km naar Katherine en zit dan ook 3uur in de trein! Luxe stoelen en genoeg beenruimte, en zat zelfs bij het raam! wat een geluk.. Ik heb dus ook veel foto's gemaakt van het dorre en droge landschap. Onderweg kwam ik sinds 2.5week Nederlanders (maartje en leon uit tilburg) tegen, en was ook vreemd om mijn eigen taaltje te spreken. We hebben gezellig gekletst over, aboriginals, het alcoholgebruik wat erg hoog ligt, het weer, ect ect.
De trein rijd erg langzaam, omdat er veel onbewaakte spoor-overgangen zijn en we hadden ook bijna een aanrijding met een auto.

Eenmaal goed aangekomen en weinig tot geen kangeroes gezien te hebben, was het weer tijd om in de hitte van 38graden te duiken. Ik heb dus ook steeds veel water bij me (aan 1 liter heb je ook echt niet genoeg) en eet veel fruit. Ik werd met een klein oud toyota busje wat hier erg populair is naar een nieuw hostel gebracht. en natuurlijk veel praten met de lokale mensen om informatie te krijgen over het gebied waar je in beland.

De eerste dagen in Katherine, voelde ik me ook erg eenzaam. Ik heb veel leuke mensen ontmoet onderweg, maar dan is het ook ergens tijd voor afscheid. Hier zeggen we dan ook geen gedag, maar 'see you later!'. Ik vond het fijn om mam even gebeld te hebben, maar voor mij is het nog steeds lastig met de omgekeerde tijd. Als ik slaap zijn jullie wakker en andersom. Oma ik mis inderdaad uw gehaktballen! Ik eet hier veel goedkoop eten en soms warm eten is dan ook een luxe..haha De mensen zijn hier erg behulpzaam maar toch voel je je wel een klein mannetje in dit grote land. Australie is dan ook ongeveer even groot als de eu!

Op een mooie zonnige dag heb ik samen met Achmed (egypte) een canoe tour gedaan. Het was echt een onvergetelijk moment en werd ook stil van de mooie rosten en het canoen op een 3km rivier.Het was voor Achmed de aller eerste keer dat hij ging canoen en heb hem dan ook de trucjes die ik van Ronald in Fr heb geleerd! Dit was 1 ding dat op mijn lijstje staat van things to do in aus, en kan het dan ook mooi afvinken!

Na een aantal dagen gewacht te hebben tot ik Dean van the office weer kon onmoeten, had ik uiteindelijk weer een baantje! Het is op een mangofarm 25km buiten Katherine en het betaald dan ook 20dollar per uur! Goed voor de komende dagen weer onder een vaste groep mensen te zijn, bijvoeden, en genieten van een goede accomodatie. Aan de andere kant is het wel elke dag 5am opstaan en tot 4pm in de brandende zon van 38 tot 40 graden in een lange broek plukken! Na 10dagen erg hard werk begon het mijn tol ook wel te eisen. Ik had last van een allergische reactie van de mango waardoor je gezicht gaat opzwellen en je huid erg gaat jeuken. Ik dacht toen echt, leuk al dat geld, maar mijn gezondheid is wel het belangrijkste wat ik heb. Ik heb mijn salaris dan ook gekregen en ben met een grote roadtruck naar de bewoonde wereld gereisd. Ik had deze dagen ook geen telefoon connectie en internet. Ik heb dan ook veel steun aan mijn reisdagboek die ik voor mezelf bij hou. Na het werk heb ik het contact weer opgezocht met marc (de) die ik hier in het hostel heb ontmoet.

Ben nu aan het uitzoeken samen met marc (de) om een lift te zoeken richting the south Alice Springs.
Het is tijd voor nieuwe indrukken en ontmoetingen!

Met mijn allergie gaat het steeds beter, en ben het harde werk voorlopig ook wel even beu. Ik zit nu in een internet cafe dit verslag te typen met veel nationaliteiten om me heen. Je deelt veel met andere mensen en heb nog niet veel momenten voor mezelf gehad. Soms is het voor me alsof ik terug in de tijd ben, omdat het verschil tussen arm en rijk, westers of Aboriginal hier nog steeds dagelijks aan de orde is. Ik geniet van elke dag hier en is dan ook weer een leuke uitdaging! Jullie steunen me dan ook met alle leuke reacties tijdens mijn moeilijke momenten hier!!! maak ik heb nu een motto van 'now worries' en alles komt uiteindelijk goed!

tot het volgende reisverslag!

Rene